Θυσία

Να πιω το κελάιδισμά σου
να πάει στις πτέρνες και στ΄ ακροδάχτυλά μου
να γίνω νερό κι αέρας ν΄ ανασαίνεις
πέτρα να δυναμώσεις
να σκέφτεσαι το πώς και το γιατί
πάντα
να ρωτάς το αύριο.