Αλέξανδρος Ανδρουλάκης. Άνοιξη. 2008.
Με κόκκινο και σιωπή αλλάζει
ο αριθμός εκεί που οι
δείκτες του παλιού ρολογιού
δεν σταματάνε ποτέ
χωρίς τους ήχους
της δικής σου μικρής άνοιξης
-αφήνω ευχή πάνω σε πολύχρωμο κρύσταλλο-
οι δείκτες σου δεν σταματάνε ποτέ
ένα δωμάτιο γεμάτο κεριά αναμμένα
ο κόσμος όλος
μια χαρά καλά κρυμμένη
σε νότες σονάτας που
αγγίζει σελήνη
σε χαμηλό ταβάνι
νύχτα στη νύχτα
το θαύμα
γεννιέται
εκεί που οι δείκτες σταματάνε
για πάντα
σε σένα