Αν υπήρχε δρόμος μακρύτερος
θα τον διάλεγα σαν τον πρώτο
ανθό της άνοιξης.
Αν υπήρχε χρόνος μεγαλύτερος
θα τον ακολουθούσα σαν το πρώτο
ταξίδι της νιότης.
Και άλλος τρόπος να υπήρχε
πάλι δικό μου θα τον έκανα
σαν το πρώτο παιδί της μάνας.
Φτάνει να μπορούσαν
να σταματήσουν όλα.
Για ΄σένα και για ΄μένα.
Να μπορούσα να φυλλομετρώ
τους χτύπους της καρδιάς σου.
Παράθυρο το τρυφερό σημάδι σου.
Φτάνει να μπορούσαμε
να έχουμε κι εκείνα κι αυτά.
Τα πρώιμα και τα όψιμα λουλούδια.
Η νύχτα θα ΄ναι μακρινή,
αγκιστρωμένη πάνω σου.
Να τη φυλάξεις, για ΄μας.
