Είναι το γράμμα δράμα που σκοτώνει
Η φωνή σου τη ζωή σηκώνει,
τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ
αν χωρίς εσένα στο μυαλό τον ύπνο προκαλώ
στο τζάμι μια γραμμή πάνω στη σκόνη
η θάλασσα παγώνει
είν' από τότε που ήσουνα εδώ
μέχρι να σε ξαναδώ.
Μου γράφεις η αγάπη δεν τελειώνει
Συμβολικά η σκέψη σου απλώνει
και από τότε έχω να σε δω
κάνεις δρόμο μακρύ μέχρι εδώ
μου άφησες το χέρι και κρυώνει
μα η αγάπη δεν ματώνει
δεν ξέρω τι να κάνω τι να πω
ξέρεις να αντιμετωπίζεις το εγώ.
Θέλω να σε ξαναδώ
Το ξέρω θα σε ξαναδώ
δε θέλω πια να ζω
δεν θέλω άλλο να νομίζω
χωρίς να σε αγγίζω
έχω ανάγκη να σ΄ αγγίζω
Θέλω να σε ξαναδώ
το ξέρω θα σε ξαναδώ
κουράστηκα να ζω
με το να νομίζω
στο μαύρο και στο γκρίζο
θέλω το κόκκινο ν΄ αγγίζω.
Τα μάτια μου κοιτάζουν στη γωνιά σου
Τα χέρια μου χαϊδεύουν τ΄ αποτυπώματά σου
εκείνο το γλαστράκι το μικρό
εκείνο το βιβλίο το μοναδικό
που μου 'χες φέρει απ' τη γειτονιά σου
που μου ΄φερες με την καρδιά σου
και μου 'χες πει να ζήσεις Σ' αγαπώ
και μου 'πες, πάρτο είναι ιερό.
Μου έλεγες θα είμαι εδώ κοντά σου
Είσαι εδώ με τη ματιά σου
και από τότε έχω να σε δω
κι από τότε έχω να με λυπηθώ
μυρίζει η κάμαρη απ 'τ' άρωμά σου
γεμίζει το σεντόνι μου απ΄ την καρδιά σου
δεν ξέρω τι να κάνω τι να πω
δεν ξέρω πώς να στο πω, πώς να σου φερθώ.
