Πώς ομορφαίνεις, πόσο νέος γίνεσαι
μέσα στην αγκαλιά μου, πώς μυρίζεις!
Ως θάμνος ύστερ΄ από τη βροχή, αναδίνεις
χρώματα φρέσκα, αρωματικούς αχνούς
και «στο χαμόγελό σου νάρδος».
Αν είμ΄ εγώ σύννεφο που σε ραντίζει,
αν τ΄ αγέρι που σε ζωογονεί, να η καλή μου φήμη
να τα διαμαντικά κι ο πλούτος μου.
