Ανατολικά είναι ένας τόπος
που του αφοσιώνεται το περιστέρι.
Πηγαίνω εκεί πρωί και βράδυ.
Είναι ένας τόπος ανατολικά
που μ΄ αρέσει.
Μ΄ αυτό που κρατάω
και με το χτεσινό άνεμο
θα προχωρήσω
πίνοντας το ποτήρι που μου προσφέρεται
βασταγμένη από τοίχο σε τοίχο.
Να, μέχρι τους πρόποδες
του Αράκυνθου, στημένο τ΄ αφτί,
και το ποδάρι.
Πατώντας άσπρες θύελλες
φτάνω μέχρις εκεί
που αγγίζει ο λόγος μου.
Χρειάζεται πολύς καιρός
ν΄ αλαργέψει η σιωπή
μέσα στα κυπαρίσσια.
Μπορεί στα χρόνια μας
να το περιμένουμε
το περιστέρι.
Γιατί είναι τρόμος να μεγαλώνει η σκιά του
σε τόπους που δεν συμπαθείς…
Ωραία κατεβατά ουρανού
να σ΄ αποφεύγουν
είναι επιορκία.
