Μια μέρα θα βάψω κόκκινα τα νύχια μου
και πάνω στη λευκή πετσέτα θα σχηματίσω
το θόρυβο που κάνει η φράση η τυποποιημένη
που πετάγεται ξαφνικά τις νύχτες
λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου.
Σε άλλη τοποθεσία, με ανοικτά τα παράθυρα
να σε βλέπω να βαδίζεις σαν εδώ να έρχεσαι.
Μπορεί και με το αγαπημένο μαχαιράκι σου
να χαράξω στο κόκκινο χρώμα
τη γραμμή που αφήνει κάθε χαρά σου
μακρινή, ξένη, άγνωστη, κλέφτρα
αλλά δική Σου.
Σε άλλα μέρη, με κλειστές τις πόρτες
να σ΄ ακούω να μιλάς σαν αληθινός να είσαι.
