Εκ των υστέρων β’

Νομίζω εν τέλει

Τώρα καλύτερα μπορώ και σ' αγαπώ

Τώρα που ολόκληρος στη μνήμη μου

Βουβός διατηρητέος

Ένα μοναδικό ενσταντανέ

Άλγους απροσμέτρητου και κάλλους