Σε κοιτούσα

Σε κοιτούσα στα στενά σοκάκια
χωρίς ρολόι.
Ήταν την ώρα που πίναμε καφέ
στο ίδιο τραπέζι.
Τη στιγμή που ακούμπησα το χέρι σου
χωρίς να κοιτάξω γύρω.

Δεν ξέρω τι ήταν πιο όμορφο.
Εσύ ή ο ελεύθερος ουρανός
που κατέγραφε τη ζωή μας.

Σε κοιτούσα τη νύχτα να χορεύεις
περπατώντας.
Ήταν την ώρα που γελούσαμε
ακουμπισμένοι δίπλα.
Τη στιγμή που χάιδευες το μέτωπό μου
να διώξεις τις ρυτίδες.

Δεν ξέρω τι ήταν πιο ελεύθερο.
Εσύ ή το βλέμμα των ανθρώπων
που φωνάζει: είμαστε εδώ.

Σε κοιτούσα να κινείσαι στις λεωφόρους
με την ταχύτητα που αγαπάς.
Ήταν την ώρα που ταξιδεύαμε
με μια ford του ΄57.
Τη στιγμή που η θάλασσα έστελνε αλμύρα
να γυρίσει τα νιάτα μας.

Δεν ξέρω τι ήταν πιο όμορφο.
Εσύ ή το όνειρο που εξελισσόταν
μαζί σου.

Τελικά δεν έχω κοιτάξει τίποτα
πριν από σένα.

Τελικά δεν ξέρω τίποτα
παρεκτός Εσένα.

Όταν ξεφυλλίζεις το μέλλον
υπάρχει ακόμα ελπίδα.