Δύο κόμποι δάκρυα η νύχτα
νύχι που κόβεται στα δύο
σκιά που αντανακλά φως
μέσα στις σήραγγες του ονείρου
τις γεμάτες κόκκινο πηλό
Πλάθεται από την αρχή
ο άνθρωπος στα όνειρα
η τελειότητα τού γνέφει
με χαμόγελο πικρό στην άκρη
των χειλιών
σύντροφος μα για τόσο λίγο
όσο ένα τίναγμα του κεφαλιού
από ανήσυχο ύπνο
και η νύχτα βουβαίνεται ξανά
ξαναπιάνει το κέντημά της
ξαναπιάνει τ΄ αστέρια
και ημερεύει.
