Φωτιά

.

Σκεφτόμουν πορτοκαλί.
Χρώμα μυρωδάτο
να σκεπάζει τους πόθους μας.

Άκουγα νωχελικές φωνές.
Μελωδίες σκορπούσαν
στο σμίξιμο των σωμάτων μας.

Έβλεπα τη νύχτα να γέρνει.
Ασημένιο φως κουβαλούσε
να φωτίσει τα λόγια μας.

Ήσουν εκεί κι εγώ μαζί σου.
Ζωή αλλάζαμε, ελεύθεροι άνθρωποι
ήταν οι ρόλοι μας.

Θυμήσου την άλλη φορά
να κρατήσεις φωτιά από κείνη
που ανάβεις μέσα μου.

Όσο κι ελαφρύς να ΄ναι ο χειμώνας
θα υπάρξουν στιγμές
που θα κρυώνεις μόνος.