Μέσα από την καταχνιά
όπου βυθίστηκε ο κόσμος
και δεν ήξερες πια αν θα τελειώσει
η αγάπη φωτίζει πάλι τον ουρανό
Κύματα της θάλασσας
φέρνουν στην ακτή το άρωμά της
μυριάδες στίγματα χρωμάτων
κατακλύζουν τον ορίζοντα
Σε βρίσκω ξανά
να έρχεσαι με τον αέρα
της τελευταίας ώρας της μέρας
να πλημμυρίζεις τη στεγνή μου κοίτη
να μου υπόσχεσαι
νύχτες με πλήθος γαλαξίες.
