Εσύ

Δεν σε παρομοιάζω. Γιατί άλλωστε;
Είσαι Εσύ, και δεν χρειάζεται να
φορτωθείς τα κάλλη της φύσης.
Έλεγες, πως δεν θα αντέξω.
Άραγε τι δεν μπορώ ν΄ αντέξω τώρα
που η αντοχή γλυκάθηκε απ΄ την αγάπη;
Δεν είπες ποτέ, μην φεύγεις,
μα τα παράθυρα άνοιξες
και κούρνιασες στην καρδιά μου,
σύντροφος στο δρόμο μου.
Από ΄κει σ΄ ακούω να φωνάζεις
πως υπάρχεις, ακόμη, συνέχεια
για πάντα.