27.11.12

Θέρος


Βίνσεντ βαν Γκογκ. Κλαδεμένες ιτιές στο ηλιοβασίλεμα.1888.

Το φως κυλά
στην κατολίσθηση της πέτρας
και η κρυψώνα του φιδιού
λαθραία περνάει και βυθίζεται
κάτω απ' την καμπάνα του ήλιου
μια ακτίνα σιωπής:
ποτέ δεν άκουσα ουρλιαχτά
τις χασμωδίες της αντανάκλασης
-τ' αυτιά μου είχαν ματώσει
από το σάλεμα του τζίτζικα-
κι όπως του δέντρου ο μαρασμός
προσκύνησα το καλοκαίρι.

Είδα τα ρούχα μου καμμένα σαν χαρτί
τραύμα το στόμα μου χάρτης του κόσμου
πλήγματα έβαλα και δαγκωνιές
σε όσον ίσκιο μού περίσσευε
να γίνει τρόμος
μην μου τον κλέψουν
όσοι παλεύανε το ρίγος τους
μέσα σε καύματα
και σκύλου δόντια.

O πυρετός κι αν μας νικά
τα χέρια δυναμώνει
με μιαν ανάκρουση
παλμών κι ερώτων:
εκεί που ούτε χορτάρι
δεν βλασταίνει
σμίγει κι αφήνεται
κάμπος ονείρων
και δράκος τρυφερός.

Δίψα δεν έσβησε κανείς
όσο το ποίημα που γιατρεύτηκε
απ' την κακή του σκέψη.

15.11.12

Για να τελειώνουμε μ' αυτή την υπόθεση


Ιερώνυμος Μπος. Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων (λεπτομέρεια από το κεντρικό τμήμα του τριπτύχου). 
Μεταξύ 1490-1510. 

Όχι εμένα, όχι το πρόσωπό
Μου, όχι αυτό που κρύβεται κάτω
Απ' το πουκάμισο.
Μιλάω κι ας ξέρω ότι η φωνή
Θα πνιγεί μες στα ψυγεία που
Παγώνουν τα σφαγμένα
Ζώα.

Υπάρχει δεν υπάρχει, τι με ενδιαφέρει.
Έτσι στο βρόντο κουνάω τα χέρια προς
Τον ουρανό.
Τι όμορφα που είναι τ' αγγελούδια
Σκοτωμένα
Με τα θλιμμένα μάτια τους, να μας κοιτούν. 

9.11.12

Λέει ότι είναι κήπος


Ανρί Ματίς. Το ανοιχτό παράθυρο. 1905.

Ήμουν εδώ πριν από εσένα.
Θα φύγω από εδώ πριν από εσένα.

(Ήσουν μπροστά όταν σου είπα
ότι σ' αγαπάω;)

 (Άραγε η περιγραφή
του μέλλοντος
ήταν η σωστή;)

Ανάσα μεγάλη ανάσα
Βαθιά ανάσα με αναστεναγμό

Νυχτώνει παντού με δυσκολία
Ο πιο ασφαλής τρόπος
για να φανερωθώ.

Εύκολη συνήθεια να γράφεις.
Δύσκολη συνήθεια να ζεις.

Στον κήπο μοιραία παίζουν ξένα
στρουμπουλά παιδάκια
Συνεχίζεται η ζωή από μακριά

 (Σου είχα τάξει τον ουρανό
με τ' άστρα.
Βρήκες τίποτα;) 

3.11.12

Μια τρίτη εκδοχή



Άντι Γουόρχολ. Πορτρέτο γάτας. 1970.

Όταν ο Σρέντιγκερ άνοιξε το κουτί
η γάτα δεν ήταν εκεί.