26.12.13

Το κτήνος

 Ανρί Ρουσώ. Η πεντάμορφη και το τέρας. 1908.

Πως δεν το έχετε συναντήσει μην είστε και τόσο βέβαιοι.
Κυκλοφορεί παντού, όχι όμως όταν εκείνο θέλει.
Γιατί δεν είναι που όλοι κρύβουμε ένα τέτοιο μέσα μας,
είναι και ότι Εκείνο πάντα κρύβει πίσω του έναν αφέντη.

Πως δεν το έχετε ακούσει μην το λέτε με σιγουριά.
Μιλά πολύ και ακατάπαυστα, για ΄κείνα  όμως που θέλει.
Γιατί δεν είναι πως όλοι έχουμε εμμονές,
είναι  και ότι Εκείνο δεν μπορεί να μάθει περισσότερα.

Πως δεν το έχετε μυρίσει μην το λέτε με βεβαιότητα.
Είναι άοσμο σαν το ψέμα, σαν σκόνη όμως.
Γιατί δεν είναι πως όλοι έχουμε τη μυρωδιά του ψέματος,
είναι  και ότι Εκείνο κάνει τη σκόνη λάσπη.

Πως δεν το έχετε αγγίξει μην είστε και τόσο σίγουροι.
Είναι μαλακό,  μπαλωμένο όμως από ρετάλια.
Γιατί δεν είναι ότι όλοι έχουμε ραφτεί από τους γεννήτορες,
είναι  και ότι Εκείνο έκλεψε κουρέλια  από τα χαμαιτυπεία.

Πως δεν το έχετε γευτεί μην το πείτε ποτέ.
Είναι πότε γλυκό, πότε πικρό, πότε ξινό, όμως πάντα αλμυρό.
Γιατί δεν είναι ότι όλοι έχουμε διάφορες γεύσεις,
είναι  και ότι Εκείνο, θέλει τα δάκρυά του στα μάτια των άλλων.

Τώρα, αν αγαπήσατε ένα κτήνος θέλει διερεύνηση.
Είναι εύκολη η διαπίστωση, δύσκολη όμως η αναγνώριση.
Γιατι δεν είναι ότι όλοι αγαπήσαμε
είναι  και ότι μπορεί να ξυπνήσει και το άλλο που κρύβουμε μέσα μας.

Και τότε κακό δικό Του.

Του κτήνους….  

13.12.13

Ιερογλυφικά στην άμμο

Πωλ Γκωγκέν. Ημέρα του Θεού. 1894.

Η θάλασσα είναι γαλήνια
σαν ένας μακρύς γαλάζιος αναστεναγμός.
Πάνω στον αμμόλοφο,
ξασπρισμένη από το χιόνι και τη βροχή,
η σκιά της πρώτης λεπίδας του γρασιδιού
κοφτερή, σαν τομή.

Από ποιον πλανήτη μάς έρχεσαι;
Τι φως εύχεσαι να βρεις στον ήλιο του μεσημεριού;
Ποιο σπίτι εγκατέλειψες
για να χτίσεις τούτο το φρούριο από άμμο;
Θα σε προσπεράσω αθόρυβα
και θα διαβάσω στα ίχνη των ποδιών του πουλιού
τα ιερογλυφικά
για να μάθω τις σκέψεις σου.

μτφρ: Γ. Χαβουτσάς