31.3.13

Μπλε του κοβαλτίου


Πωλ Γκωγκέν. Μαντλίν Μπερνάρ.1888.

Τέμνουσες ματιές.
Στο μπλε του κοβαλτίου.
Και μια σκισμένη σημαία
να υπογραμμίζει την παραίτηση.
Ο δρόμος δεν έχει αξία
χωρίς τον ταξιδιώτη.
Μα η Ναυσικά άλλαξε όνομα.
Λιώνει τις γόπες της
με γόβες στιλέτα
κι όταν μας χαμογελά,
κρυώνουμε.
Μερικές φορές
πέφτω,
στα νερά του Ιούδα
και προδίδομαι.
Καταδίδω τον εαυτό μου
για παρατεταμένη μελαγχολία.
Ανεμώνες κι άσπρα κρίνα
βάφουν τις λέξεις μου.
Αλλά ασφαλή διάβαση δεν βρίσκω.
Πού να πάω,
δεν έχω.
Μαζεύω άχαρα τα φθαρμένα μου
όνειρα
χαϊδεύω το σκελετωμένο σκυλί
του Οδυσσέα
και μελετώ…
Πώς ηχούν τα άστρα στο σκοτάδι.
Πώς μυρίζουν τα νεφελώματα.
Πώς λιώνει το φεγγάρι
και γυαλίζουν οι κρατήρες του.
Αν ήταν κάπου να φτάσω,
δεν μπορώ πια να θυμηθώ.
Ένα πίδακα αίμα
μόνο
αναγνωρίζω.
Ανάδρομη κίνηση
ονομάζεται θαρρώ.
Μπλε του κοβαλτίου
Οι φλέβες μου…


26.3.13

Δεν ήρθα μάταια στη ζωή


Βασίλι Καντίνσκι. Κόκκινη κηλίδα II. 1921.

Αν σταματήσω μια Καρδιά που πάει να σπάσει
δεν ήρθα μάταια στη ζωή
Αν απαλύνω κάποιου την Οδύνη
ή ηρεμήσω άλλου τον Πόνο

ή βοηθήσω τον μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη
να μπει ξανά μες στη Φωλιά
δεν ήρθα μάταια στη ζωή.

Μτφρ.: Λ. Σακελλίου, Α. Γρίβα, Φ. Μαντά

Σημ: Από τη συλλογή «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά: Ποιήματα και επιστολές». Ο τίτλος τέθηκε αυθαίρετα.

7.3.13

Η δηλητηριώδης


Νικόλ Αϊζένμαν. Ορεσίβιος. 2006.

Ζούμε είπες
δεν ζούμε άκουσα

την αγαπάω είπες
με μισεί άκουσα

θέλω να την προστατέψω απ' όλο αυτό είπες
θέλω να δραπετεύσω απ' τις ανάγκες της άκουσα

είμαι άνθρωπος πολύ οργανωμένος είπες
παραλύω από φόβο άκουσα

Το στίγμα μιας κοινής ζωής
οικείο
τρομακτικό
αν το δει κανείς από ψηλά

η παραίτηση
η αποψίλωση εκείνου που ήταν
έρωτας

έρημος

η συσσώρευση της δυστυχίας ενώ νομίζεις
πως η ζωή σου κυλά σε γνώριμους ρυθμούς
κι όταν ρωτώ Πώς πέρασες το Σαββατοκύριακο
λες Ήρεμα. Τίποτε το αξιοσημείωτο
με τη βαθιά φωνή σου ξάφνου επίπεδη
σαν να την έχει συνθλίψει ένα βουνό

Απόσπασμα