Άνθρωπε της μοίρας μου

Άνθρωπε της μοίρας μου
πουλί κυνηγημένο
πόσα χρόνια πέρασαν
που σε περιμένω.

Ποια ποτάμια σου ΄κλειναν
το δρόμο και τη στράτα
κι ήρθες μες στον πόνο μου
με κουρασμένα νιάτα.

Ήρθες περιστέρι μου
μείνε ξεκουράσου
κι οι γραμμές στο χέρι μου
γράφουν τ΄ όνομά σου

Άνθρωπε της μοίρας μου
πικρό μου πεπρωμένο
όσο δάκρυ έδωσα
να σε περιμένω.

Ποια πελάγη πέρασες
και σε ποια δάση μπήκες
Άνοιξη σ΄ αγάπησα
Φθινόπωρο με βρήκες.

Ήρθες περιστέρι μου
μείνε ξεκουράσου
κι οι γραμμές στο χέρι μου
γράφουν τ΄ όνομά σου.