Η νύχτα απόψε, βακχική, τυλίγει το καράβι,
έτσι, καθώς λικνίζεται στα πέλαγα και πάει.
Αγκάλη γίνεται ο γυαλός, χέρια απλωμένα οι κάβοι
κι ένα τραγούδι απόκοσμο ξεχύνεται απ΄ τα χάη.
Από τη Λέσβο εχύμηξαν κοπάδι ερωτοπούλια,
φωλιάσαν στα κατάρτια του και κελαηδούν κρυμμένα.
Στ΄ άλμπουρο επάνω, εξάδιπλο φιλί, κατέβη η Πούλια
και τ΄ άστρα, μέσα στα νερά, χορεύουν μεθυσμένα.
Τα στήθη απόψε δε χωρούν τον πλήθιο ανασασμό τους.
Από λαχτάρες μυστικές γεμάτο είναι τ΄ αγέρι.
Οι ναύτες σιγοτραγουδούν στην πλώρη τον καημό τους
και φλόγες γίναν οι ματιές του μαύρου τιμονιέρη.
Σειρήνες μας ξεπροβοδούν στου πόντου τη γαλήνη,
κι είναι όλα γύρω υπέρκοσμα και εξωτικά κι ωραία.
Πόσες παγίδες μυστικές η νύχτα απόψε στήνει,
για να ξεγελαστεί η καρδιά πως είναι ακόμα νέα!
έτσι, καθώς λικνίζεται στα πέλαγα και πάει.
Αγκάλη γίνεται ο γυαλός, χέρια απλωμένα οι κάβοι
κι ένα τραγούδι απόκοσμο ξεχύνεται απ΄ τα χάη.
Από τη Λέσβο εχύμηξαν κοπάδι ερωτοπούλια,
φωλιάσαν στα κατάρτια του και κελαηδούν κρυμμένα.
Στ΄ άλμπουρο επάνω, εξάδιπλο φιλί, κατέβη η Πούλια
και τ΄ άστρα, μέσα στα νερά, χορεύουν μεθυσμένα.
Τα στήθη απόψε δε χωρούν τον πλήθιο ανασασμό τους.
Από λαχτάρες μυστικές γεμάτο είναι τ΄ αγέρι.
Οι ναύτες σιγοτραγουδούν στην πλώρη τον καημό τους
και φλόγες γίναν οι ματιές του μαύρου τιμονιέρη.
Σειρήνες μας ξεπροβοδούν στου πόντου τη γαλήνη,
κι είναι όλα γύρω υπέρκοσμα και εξωτικά κι ωραία.
Πόσες παγίδες μυστικές η νύχτα απόψε στήνει,
για να ξεγελαστεί η καρδιά πως είναι ακόμα νέα!
