Εκεί που τα πράγματα ζητούν
οξύτερη εγρήγορση
στον κύκλο μιας ακόμα φωτιάς, πυροβατώντας
τη θλίψη μου
Απεκδύομαι το πληγωμένο σώμα μακρόπνοα
απομυζώντας
την πολυτέλεια της ηδονής των σωμάτων
στο χορό της μνήμης
Είναι που δεν θέλω να ξεχάσω ότι μέσα
από τα σημεία μου δόθηκες
κι έχω στον κόρφο μου φυλάξει
γλυκό αποθησαύρισμα
Μιας άπληστης άνθισης σε κρεμεζί αποχρώσεις
να πλέκουν τ΄ άκρα συμβολικά
σε λευκό κατάλυμα βαμβακιού…
εγκλωβίζοντας το φως εκτίθεμαι ψυχή μου
Σαν απόσταγμα χαμένης νιότης
