4.10.09

Μύθοι και Ωδίνες


-

Περιορισμός που σκληραίνει
σαν όστρακο
δίχως το βάρος, που το περιμένεις
να πληγώσει.

Μπουμπούκι γλιστρά,
στο φλοίσβο της αναπνοής
αχαλίνωτη δέσμη
χρωματισμένων λυγμών,
γυρεύοντας πίσω
τον καθρέφτη που μας αποχαιρετά.

Κούραση ήρθε έφυγε
έδωσε μια πυγμή
στην τόση μας νωθρότητα
στην καθημερινή παράδοση
στο νόστο και την ηδονή.

Τι να ΄ναι η φυγή
έξω απ΄ αυτό το κύμα,
έξω από την ηδυπάθεια,
την προσπάθεια των νεύρων.

Μέγεθος δεν υπάρχει
χωρίς χρόνο,
ο εξευτελισμός μας δεν υφίσταται
δίχως μεγέθη.
Ο μύλος της ζωής μας δεν αλέθει
παρά την επιθυμία μας.