Καιρός ήταν.
Διανύω τις αλκυονίδες
ημέρες.
Δόξα τω Θεώ
διαρκούν.
Ανοίγω διάπλατα τα μάτια.
Όλα ανθισμένα μυρωμένα
τα δέντρα, ο κάμπος.
Γονατίζω.
Στρέφω το βλέμμα
στα ουράνια.
Μπαμπακένια, σιντεφένια
σύννεφα
και λαχταρώ.
Αχ και να ΄μουν
ξαπλωμένη πάνω τους
να μικρύνω την απόσταση.
