Πήρα ένα κομμάτι τοίχο
τον έβαψα με τη μορφή σου
και με μια σταγόνα δάκρυ
έφτιαξα μια διάφανη κορνίζα
από κείνες που θα σ΄ αφήσουν
να μπαινοβγαίνεις στο οπτικό μου πεδίο.
Έτσι σε κοιτάζω να έρχεσαι
και να φεύγεις, άγνωστος, οικείος,
μακρινός, σύντροφος.
