Είναι που συλλογίζομαι μόνη
όλα εκείνα που ξέρω
και κάνω πως δεν γνώρισα ποτέ
ίσα για να μπορώ να δρέψω έναν καρπό
από ένα δέντρο φορτωμένο χειμώνα καλοκαίρι.
Είναι που γερνάω
πίσω από ένα δροσερό χαμόγελο
χάρισμα ολόκληρης αγάπης
ίσα για να αντέχω στη στροφή της ζωής
το φρένο να μην αγγίξω.
Είναι που ελπίζω ακόμη
πως δεν με περιγέλασε κανείς
και ό,τι προσφέρω
γλυκό βανίλια σε δροσερό νερό
μπορείς να το πίνεις
χωρίς στιγμή να κομπιάζεις.
