Να σου δώσω μια μαργαρίτα
να μετρήσεις χάδια
ή μήπως μια μουσική νότα
να κρεμάσεις τις αναμνήσεις σου;
Να σου στείλω ένα χάρτινο περιστέρι
να σημειώσεις αυτά που δεν έκανες
ή προτιμάς ένα βιβλίο
να τα ζήσεις σαν το ήρωά του;
Μπορώ να σου χαρίσω τα πάντα
και την ισόβια άνοιξη ακόμη
εκτός κι αν θέλεις να μασκαρεύουμε
τις εποχές. Να τους ξεγελάμε.
Να κρύψω στην τσέπη σου μια κόκκινη χάντρα
στο σκοινί της να δέσεις το νόστο
ή να τυλίξω τον ορίζοντα
σαν χαρτάκι κληρωτίδας;
Να αφήσω στο στήθος σου ένα φιλί για πάντα
να ζεσταίνει τη σημαντικότητά σου
ή μήπως ένα άγγιγμα
φτερό στον άνεμο να σε διαλέγει;
Μπορώ να σου στείλω ό,τι επιθυμήσουν
τα μάτια σου στην αγωνία της παρτίδας,
εκτός κι αν αυτό που πραγματικά ζητάς
είναι ο εαυτός μου.
Τότε κράτα τη σκέψη σου κοντά μου
σαν έτοιμη φωλιά για ένα σπουργίτι
που μια κόκκινη βούλα
το έκανε διαφορετικό. Και μοναδικό.
