Φρικιά η νύχτα· μες στα ερέβη
σε προσκαλώ, Αδάμ, να με χορέψεις
(φάρμακο για την πλήξη μια καντρίλια).
Μ΄ αυτό το χέρι θέλω να με στέψεις
δέσποινα της σκιάς· έχω στα χείλια
το σχήμα της αβύσσου που σου πάει.
(Το φίδι μια ωραία προσωδία·
τυλίγεται σ΄ εκείνον που αγαπάει.)
Εμπρός λοιπόν. Απ΄ την ευδία
της σαρκός δρέψε
Φάε το μήλο, ακριβέ.
Τα σημαινόμενα του χάους
δεν θα μάθεις
αν δεν πάθεις.
