7.9.09

Ρόδινο δέρας


Επιλεκτικά καθυστερεί το φως
στα πάνω φύλλα του απογεύματος
στον τυφλό τοίχο που διάφανος τώρα
τυλίγει τον ανεμοδείκτη
σε χρυσή περιστροφή
Σκοτάδι στα χαμηλά κλαδιά
Το οικείο φαντάζει ξένο

Εσένα θέλω, φως του δειλινού
να μ΄ επισκέπτεσαι
που είσαι όραση και αφή
Σ΄ εσένα μιλώ, ρόδινο δέρας
πριν γίνεις τρόμος τυφλός.