Βγήκα έξω ψάχνοντας να σε δω.
στην αρχή κοίταξα τον ουρανό-
πιστεύοντας ότι θα έχεις στείλει ένα αστέρι να σβήσει στα πόδια μου.
Τίποτα.
Μετά κοίταξα στη γη -
νομίζοντας ότι η σκόνη παρασυρμένη από τον αέρα γράφει τ΄ όνομά σου.
Τίποτα.
Μετά γύρισα μέσα και έψαξα στις σελίδες
τις αρμυρισμένες από τα δάκρυά μου.
Τίποτα.
Έγειρα στη φωτογραφία σου -
προκαλώντας σε να μου μιλήσεις.
Τίποτα.
Πέρασα με το χέρι μου όλες τις φωτεινές οθόνες -
και εκείνες σκοτείνιασαν.
Τίποτα.
Ήθελα να επιβεβαιώσω τη συγκυρία -
Υπήρχες. Αλλιώς θα το είχα καταλάβει.
Στο τέλος ένιωσα το ιδρωμένο χέρι σου ν΄ ανοίγει
και να πέφτει ένα τσαλακωμένο χαρτάκι.
Ήταν οι σκέψεις μου στα χέρια σου.
Και είχα τόση επιθυμία να σ΄ αγγίξω!
Κι εσύ φανταζόσουν το ζοφερό μέλλον σου
χωρίς εμένα.
Όχι! Όχι μ΄ αυτόν τον τρόπο.
Είσαι στον τοίχο. Μην τον αφήνεις
να μεγαλώσει.
Δίπλωσε το χαρτάκι. Μην το αφήσεις να ξαναπέσει.
Επειδή το έχεις ανάγκη.
