Τούτες οι Κυριακές
δε σε ρωτάνε που έρχονται.
Δεν ζητάνε την άδεια κανενός.
Ξημερώνει έτσι μια μέρα
γεμάτη από καμπάνες
και κάτι κυπαρίσσια θεόρατα
σαν τα δάχτυλα του θεού
πάνω στον κόσμο.
Σ΄ αφήνει με τα χέρια
σκαλωμένα στο περβάζι
ανάμεσα στις καθημερινές σου σκέψεις
και στις κυριακάτικες πράξεις
να διστάζεις να διαλέξεις
πέφτοντας
με την αδιέξοδη εκλογή του Καμικάζι
τον τόπο που ανήκεις.
