Πωλ Γκωγκέν. Ημέρα
του Θεού. 1894.
Η θάλασσα είναι
γαλήνια
σαν ένας μακρύς
γαλάζιος αναστεναγμός.
Πάνω στον
αμμόλοφο,
ξασπρισμένη από
το χιόνι και τη βροχή,
η σκιά της πρώτης
λεπίδας του γρασιδιού
κοφτερή, σαν
τομή.
Από ποιον πλανήτη
μάς έρχεσαι;
Τι φως εύχεσαι να
βρεις στον ήλιο του μεσημεριού;
Ποιο σπίτι
εγκατέλειψες
για να χτίσεις
τούτο το φρούριο από άμμο;
Θα σε προσπεράσω
αθόρυβα
και θα διαβάσω
στα ίχνη των ποδιών του πουλιού
τα ιερογλυφικά
για να μάθω τις
σκέψεις σου.
μτφρ: Γ. Χαβουτσάς
