Κίντσετς Φέρεντς. Ιστορία. 2010.
Μου λες πως όλα αρχίζουν όταν νομίζω πως πεθαίνω
μ' ένα χαλί γεμάτο με τα πρόσωπα που πληγώνουν τις μέρες και
τις νύχτες μας
από καιρό
σε βρίσκω και πάλι να με κοιτάς με δυο μάτια θάλασσα χωρίς
ουρανό να τα φυλάει
πάνω στη στεγνή γη
-το χαλί με τα πρόσωπα μιας ιστορίας που το τέλος της
αγγίζει αίμα-
Τίποτα δεν αλλάζει, το νεκρό είναι νεκρό αλλά και όλοι αυτοί
εδώ,
ακόμη
μπροστά μου
Τυλίγομαι το χαλί με τα αμέτρητα πρόσωπα, δεν μπορώ να
κινηθώ
απέναντι μου εσύ μαζί με όλους αυτούς που έφεραν τα χρόνια,
σηκώνω τα χέρια ψηλά και το χαλί πέφτει στο χώμα με δύναμη
-εκεί που ο ήλιος χάνεται-
Από το σώμα μου τρέχει διάφανο υγρό πάνω στ' ακίνητα κεφάλια
Τίποτα δεν αλλάζει
Οι νεκροί είναι νεκροί
το χέρι σου απλώνει αναμμένη φλόγα
φωτιά
καπνός
στάχτη
πουθενά οι πρωταγωνιστές
μόνο η ιστορία
ακόμα
να καίει
