Τώρα θα διαβάσω,
γαλήνια γιατί το καθήκον μου έκανα
κι επισκέφτηκα τις λίμνες.
Όχι από κοντά,
η καταιγίδα το απαγορεύει,
το ιδιόκτητο κτήμα του άρχοντα
τις περικλείει,
αλλά από μακριά.
Καθώς στην αληθινή ευτυχία
στη ζωή μας.
Τώρα που το καθήκον μου έκανα
μπορώ να φύγω.
Σαν τον μαρμαρά που πελεκούσε
τον σταυρό του τάφου του
μόνος,
γιατί όχι,
κάποιος άλλωστε έπρεπε να το κάνει.
Καλύτερα μόνος,
η δουλειά καλύτερη, πιο εγγυημένη.
Τούτη η χώρα έχει μια τραγική ομορφιά,
που οι σταγόνες της βροχής
χτυπούν αδιάκοπα.
Έτσι ξεπλένεται η οδύνη
και γαληνεύει.
Σαν και μένα που απόψε θα διαβάσω,
ήσυχη γιατί η ώρα τέλειωσε καλά
κι αύριο η θλίψη για σένα
θάναι τόσο μακριά μου.
Ανάγκη,
εκεί σε βάφτισα.
