Δωμάτιο με θέα. © Στη Μπάντα. 2010.
Εκείνες τις μέρες που τα νερά ανέβαιναν,
τα μωρά έκλαιγαν
αλλά κανείς δεν έσκυβε πάνω από το κεφάλι τους,
τα αγόρια δεν κοιτούσαν τα κορίτσια,
τα κορίτσια δεν φιλούσαν τους καθρέφτες,
οι γέροι δεν ζήλευαν τους νέους,
οι νέοι μισούσαν τα νιάτα τους,
τα ζώα έφευγαν κοπάδια-κοπάδια για τα βουνά,
τα σπίτια κρατούσαν τις ανάσες τους,
τα δέντρα αποφάσισαν να γίνουν φύκια.
Εσύ μου είπες: "το ξέρεις πως πάντα σ΄ αγαπούσα".
Εγώ δεν είπα τίποτα γιατί ήδη πνιγόμουν.
Οι οθόνες μάς τραγούδησαν για τελευταία φορά, καληνύχτα.
Ο Θεός κοίταξε το έργο του κι έμεινε ευχαριστημένος.
