Παράσιτα

Βλέμμα σπατάλησες
κοιτώντας δυο παράθυρα
όπως όπως, όταν, άμα.
Λόγια σκόρπισες
ντύνοντας τις υποσχέσεις
με ανυπαρξία.
Ψέμα έστησες
φτιάχνοντας ζωή
χωρίς κρίκους.
Μα δεν θα πεισθώ ποτέ
για κείνους που παρασιτούν επάνω σου
που σε θέλουν μικρό
στο μεγαλείο της ασημαντότητά τους.
Να μπορούσες να κοιτάξεις
από την κλειδαρότρυπα της ζωής σου
πώς σε βλέπουν.
Τότε, μόνο θα καταλάβεις.
Ποτέ.
Ίσως επειδή πρέπει να σκύψεις.